Bezcenny dar

Kiedy nie miałam jeszcze wiele lat,
Myślałam że życie jest jak polny kwiat,
Który się piękniejszy co dzień staje,
Swym uśmiechem rozświetla nawet całe gaje.
Wzrasta pod opieką słońca i nieba,
Do szczęścia nic mu więcej nie potrzeba.
Myślałam że życie to sen nieskończony,
A każdy błąd nienaprawiony
Zniknie,bo Dobra Wróżka
Przemieni go, jak zmieniła Kopciuszka.
Myślałam, że wszystko ułoży się jak będę chciała,
Czego tylko zapragnę, zaraz będę miała.
Że życie mi da wszystko czego potrzebuję,
Ja nic nie zapłacę, tylko podziękuję.

Dziś wiem, że były to tylko złudzenia,
Coś na kształt marzeń nie do wypełnienia.
Lecz niedawno życie Ciebie KOCHANY mi dało,
Bo nic cenniejszego prócz Ciebie nie miało.
Teraz wiem, że to co piękne prawdziwie
Musi być budowane stopniowo,lecz skwapliwie.
Zrodzić się musi w serca skrytości,
Wśród uczuć szczęścia i szczerej miłości.

Dziękuję Ci za Twą obecność,za uśmiech codzienny,
Za Twe gorące serce - za ten dar bezcenny...

autor

Tanglit

Dodano: 2004-09-14 15:32:34

Ten wiersz przeczytano 755 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie