Bezczas; Bezsens; Bezpowrotnie

Starając się zrozumieć świat
Wybiegłam na polanę
Spotkałam drogę bez końca
I życie bez celu - jakże podobne
Do nas!
Zniszczone ludzkością zdarzenia
Zbombardowane naiwnością chwile
Wykańczały je - tak bezbronne
Osobliwości!
Aż wreszcie poddały się
Zlikwidowały daremny trud
Niosą na barkach żałosny lęk
Samotności!
Szukają teraz towarzysza
By móc podzielić się bezsensem
Spotkałam je i oświadczyły mi
Że droga bez końca
I życie bez celu
To my!

autor

ashanti

Dodano: 2006-10-05 10:40:36

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie