w bezdechu...

Siedziałam...

W spokoju i ciszy

W swym ciepłym kącie

Dopóki smutek

Nie przeszył zmysłów mych

Oplótł mnie w milczeniu

Zrobiło się chłodniej

A ja sączyłam obawy

Niby w szklance

...na ławe podane

Dreszcz przespacerował się

...po brzegach ciała

I twarz ma posmutniała

Dziś smutek towarzyszem

Choć słowami nie obdarowuje

Wpaja się w me myśli, we mnie

Teraz nie rozumiem siebie

Tyle myśli niepotrzebnych

Tyle pytań

...bez odpowiedzi

W krystalicznym bezdechu utkwiłam

Na granicy wspomnień

Spaltajacych się z rzeczywistą chwilą

Chcąc uciec przed łzami

Szukam sercem...z zamkniętymi oczami

Wyjścia ku nadziei...



Napisany: 16/10/2007

Autor: Anna M.A.

autor

Anna M.A.

Napisany: 2007-10-16 Dodano: 2007-10-17 18:51:01

Ten wiersz przeczytano 470 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie