Bezkształt

Na sinych policzkach ciepło matowego słońca
modlitwą gaśnie dzień muskany spienioną falą
za oknem w bezkształcie rosną modre oczy
chłodem zraszane pod kopułą nieba

wczoraj

zebrałam w folie okruchy empatii
a płomień pod stopą przykrył zobojętnienie
zasłony już nie milczą szargane spojrzeniem
zwykłego kota z zakurzona sierścią

znikły senne chmury z ekranu nieba
prochem roztarte w martwych źrenicach

wyciągnę połamany parasol i wyjdę po angielsku
przecinając kałuże chlupiącym echem
i dalej ukosem tropiąc własne ślady
zatrę smugę warstwy mirażu

Jedzie pociąg z Babilonu zatrzymaj go jak możesz...

autor

Cassandra

Napisany: 2007-05-24 Dodano: 2007-05-24 13:25:12

Ten wiersz przeczytano 566 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie