Bezradność

Niepewna swego podążam
Drogą dawno podjętej decyzji

I nie wiem czy jest słuszna

Wmawiam innym że tak
przedkładam im swoje racje
Wytaczam argumenty
Dyskutuję

I robię to tak dobrze
Że już prawie sama w to uwierzyłam

A wszystko przez chęć niezależności
Buntu
Pokazania się światu

Oto ja- idę przed siebie
Pewnym krokiem
Z głową dumnie uniesioną ku górze

Poradzę sobie- to moja mantra, którą powtarzam bez ustanku

Tylko czemu kiedy przyszła pierwsza próba
Ja już chcę uciec?
Czemu się załamuję?
Czemu potrzebuję zwykłego przytulenia?
Czyjejś obecności?

Czemu...?

najgorszy rodzaj samotności to ten, kiedy wiesz że masz przyjaciół, ale wtedy kiedy ich najbardziej potrzebujesz to nie ma ich obok...

autor

Irish woman

Napisany: 2007-10-06 Dodano: 2007-10-08 23:56:48

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie