BEZROBOTNY.
DLA BEZROBOTNYCH.
Jak bardzo smutne jest zycie,
człowieka biednego .
Nie ma kromki chleba,
ani grosza złamanego.
Serce mu się kraje z rozpaczy ,
bo nie ma ,też i pracy.
Nie ma sensu bycia ,bo wypadł z toru
życia.
Przyjaciele i znajomi nagle odskoczyli,gdy
biedaka w nim zobaczyli.
Został sam jak palec ,na tym Bożym
świecie.A bieda coraz bardziej ,bije go po
grzbiecie.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.