Bezsilność

Gdy ból dnia obojętnego przeradza się w szarą rozpacz
a przepaść oddzielająca rzeczywistość od marzeń staję się niemożliwa do przebycia

Uciekasz w zimno samotności.


Tam,
żywisz się strachem odrzucenia
pozostając własnoręcznie uwięziony w bólu bezsilności.


Patrzysz na emocje,
które niosąc radość w świecie ludzkich słabości
przeobrażają się w echa cierpiących wspomnień,
w cień niewypowiedzianych myśli.


Zanikasz,
cichy oddech błądzi w czerni twoich snów,
blaknąc na szkle świadomości.


Trwasz,
martwy na jakikolwiek dotyk nadziei
w fałszywej wierze na ciepłe spojrzenie błękitu
świadomie dążąc do zanurzenia się w otwarty sen
niosący zmęczenie.


Ulga,
przyjdzie z dniem odzyskania straconego zobojętnienia
w momencie zniszczenia własnej woli do trwania
w fali oddechu życia.

autor

Untitledname

Dodano: 2012-04-24 02:43:38

Ten wiersz przeczytano 4094 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie