bezwiednie modlitwą gadam

Gdy wezmę bochen i do piersi przytulę,
to jakbym objął w ramiona kibić ukochanej Matuli
Gdy w bochen wkładam narzędzia ostrze
i odkrywam z niego dar życia,
każda kromeczka lśni na śniadaniowych talerzach

Kiedy pierwszy kęs z bochenka do buzi wkładam,
bezwiednie modlitwą gadam
W modlitwie słychać skrzypce granie,
to życia dar podziękowanie

Pamiętam z dziecinada jak matka tuląc bochen
krzyż na nim znaczyła,
padały ciche słowa miłości i przebaczenia

Smak chleba, któż go opisać zdoła
gdy w nim niebiańskość,
każdy kęs podziękowania woła
Dzielę się z tobą chlebem,
łamiemy go w dłoniach,
to opłatek przy stole,
radość doznania
takie doznanie ja wolę

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2019-04-30 Dodano: 2019-04-30 16:27:27

Ten wiersz przeczytano 490 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie