Biała Dama

Biała dama,królowa,przenika wśród ścian brązowych
sypie się wśród twarzy stu szarych,twarzy matowych
wchłaniana poprzez dwoje nozdrzy pragnąchych
przenika wśród kolorowych lotek latających

Przy elewacji,leniwie budzi się kreseczka
gubi się na Niej,jak błędna owieczka
szuka pastrzy,"kto zabierze,kto!?"
za przygarnięcie wynagrodzi razy sto

Leci poprzez szary,dziwny dym z papierosa
przenika przez płaty lotosu,jak rosa
dzga w sam środeczek,jak prezydencka kosa
Lata swawolnie,lekko,aż trafia do nosa

Gracze nie przerywają zmagań odwiecznych
nie odrywaja dziwnych spojrzeń statecznych
"Białą damą" na gwiazd wir,głowy zamroczone
dziwny "Proletaryat",który dziś zgarnie koronę

Gdzie jest prawda,gdzie sens tego zdarzenia
od momentu poczęcia,do zakończenia
od tego wszystkiego kręci mi się w głowie
"który z Was Panowie,dziś prawdę mi powie?"

autor

Brother of Night

Dodano: 2006-01-19 11:56:42

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie