biała kartka ze śniegu

Wplątana w zamieć
jak sen przerwany natarczywym dźwiękiem budzika
usunięta z pamięci
podąża przed siebie
Nie zważając na przeszłość
Nie znając jutra
raz wylatuje ponad głowy
raz opada między obcasy

Poszukując swego przeznaczenia
odnajduje Prawdę
zapisaną w niej samej
Jednak przeczytać jej nie może
rozmazał ją śnieg
- jej partner w wędrówce

Przemarznięta i wycieńczona
zapuka do drzwi
Wpuść ją do środka
opowie Ci historię swego życia
Daj jej kubek gorącej herbaty z rumem
pozwól się ogrzać
gdy poprosi
pomóż

Otworzy się przed Tobą
ujrzysz szeregi liter wyrazów
Dopisz rozmazane znaki ułóż wszystko w całość
Wtedy zrozumie sens swego istnienia...

tekst napisany daawno, daaawno temu...

autor

LeszQ Waligóra

Dodano: 2007-12-06 20:10:09

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie