Biała kreska
Biała kreska pocztek
biała kreska koniec
kto przekroczy ową
biała kreske niechybnie
zginie bo ona zmienia sie
w linie pomiedzy
niebem ,a piekłem
życiem ,a śmiercia
radością ,a złościa
pewnościa ,a zwątpieniem
jest linia prostą cienka
i krotką jest naszym istnieniem.
Komentarze (5)
mi się skojarzyło z ucieczką jakby wyzwalaczem jaki
daje nam kokaina by zawisnąć między światami :)))poz.
mam wrażenie jakby autor był pomiędzy tymi kreskami
pisząc ten wiersz, a odległość się zawęża.dobre.
Hm, bardzo dzisiejszy. Popraw lepiej te literówki, bo
wstyd.
Jakos ta kreska kojarzy mi sie z czyms innym, chociaz
owszem jej naduzywanie sprowadza nas do tego samego.
Fajny wiersz!
początek, bo ona tu literówki Bardzo ważny wiersz
nawet dla mnie. wyczuwam jeszcze tę białą kreske
pomiędzy ciemnością a jasnością.