Smutny los
Kiedyś było
teraz jest
jutro będzie
tylko ty gdzieś daleko
odchodzisz w głąb
mego umysłu.
Smutek po śmierci
żal po rozstaniu
i wielka pustka po
naszym kochaniu.
To mi zostało po
naszej miłości
starość w młodości
i młodość w starości.
autor
grabson
Dodano: 2008-03-12 19:39:57
Ten wiersz przeczytano 548 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
brak trochę życia w twej wierszowej wypowiedzi mówisz
to jakbyś stwierdzał suchy fakt bez emocji i akurat w
tym wierszu mi się to spodobało:)))poz.
a mnie się podoba...prosto a jednak nie pospolicie...i
czuję smutek
Wszystko zlepione, nafaszerowane zaimkami.