W białej pościeli

Wiersz dedykuję całemu personelowi Oddziału Neurologicznego Szpitala Rejonowego im Jana Pawła II w Głogowie.

No i się stało - noga zdrętwiała,
Za resztą ciała się poruszała.
Konieczna była pomoc medyków,
By nie bolała choćby w dotyku.

Tak się zaczęło moje leczenie,
Na szczęście miałem ubezpieczenie.
Karetka wiozła mnie do Głogowa,
W białej pościeli legła ma głowa

Chociaż po świecie długo chodziłem
Raz pierwszy w życiu w szpitalu byłem.
Słyszałem głosy różne dokoła,
Że służba zdrowia już nie jest zdrowa.

Byłem tam krótko, to rzecz prawdziwa,
Lecz moja noga już się nie kiwa.
Doktory w kitlach w kolorze bieli
Jak mnie wyleczyć dobrze wiedzieli.

Tu moja wdzięczność tym, co leczyli,
Sprzątali salę i mnie karmili.
Pracy jest wiele a kasy mało,
Na pewno więcej by im się zdało.

Ale nie wszystko mierzy się w „kwocie”
Niekiedy uśmiech i serce złoci.
Da chęć do życia, przegoni troski,
Nie zawsze musi być wyrok Boski…

justyn

autor

justyn55

Napisany: 2009-06-12 Dodano: 2009-06-13 00:01:26

Ten wiersz przeczytano 1162 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie