Biały domek /proza/

Z cyklu wspomnienia część 1

Dawno, dawno temu na dziewiczym terenie,
w dolinie Warty stał mały biały domek w którym mieszkało młode małżeństwo.
Chatka ulepiona z gliny pokryta strzechą.
Zimą uszczelniano drzwi i okna warkoczem ze słomy, aby domownikom było ciepło, żeby śnieg nie wciskał się w ognisko rodzinne. Co sobotę w dwóch izbach gospodyni szorowała podłogę a w sieni posypywała żółtym piaskiem posadzkę.
Stary domek nadgryziony przez czas był
kochany przez bliskich.
W piękny majowy dzień przyszła na świat wątła i chorowita dziewczynka, której dano na imię Bernadetta.
Na wieść o narodzinach schodziły się
kumy, które źle wróżyły maleńkiej
mówiąc, że to dziecko długo nie pożyje.
Bercia wbrew wszystkim i dzięki Bogu
żyła i rosła. Jednak nie była chlubą taty bo on oczekiwał syna.
Gdy skończyła sześć lat, miała już trzech niesfornych braci którymi musiała się opiekować, żeby pomóc rodzicom. Szczególnie matuli, która oprócz zajęć w obejściu pracowała w polu.
Pewnej słonecznej niedzieli
gdy Bercia bawiła się z braćmi w przydomowym ogródku, zauważyła dym
a za chwilę ogień który
wydobywał się ze stodoły
sąsiada mającego gospodarstwo po przeciwnej stronie. Iskry ognia
spadały na mały biały domek...

Jeśli będzie się podobać to cdn...

autor

saba

Napisany: 2014-01-19 Dodano: 2014-02-19 18:46:32

Ten wiersz przeczytano 1934 razy

Oddanych głosów: 51

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie