Bieguny śmiechu

Loża szyderców
pod słomianą strzechą
paliliśmy skręty myśli
a ja chciałem złapać jaźń.

Ją na wieczność w sobie mieć
aby wyodrębnić - ja
we wszechświecie - zupie cząstek
jej nie trawi ludzki mózg.

Biczy trzask, kopanie nóg
histeryczny, gniewny bóg
uciekałem, bo nie chciałem
nigdy poznać słowa - wróg.

Namiot swój też rozbiłem
na rozstaju dróg.
Tylko szczery śmiech był w stanie
stopić szczyty gór.

W nim jest magia, radość, smutek
tajemnica, wielka moc.
W nim zawarte coś, co ciągnie
w bagna grząskie spieszny chód.

Świat jest mały i okrągły
odnajdziecie się
wy, co chcecie naprzeciwko
stanąć z różnych stron.

Gdy cieplejszy wiatr zawieje
ruszyć będę mógł.
Piękne miasto wybuduję
na rozstaju dróg.

autor

Wiwern

Napisany: 2007-03-30 Dodano: 2007-03-30 11:34:55

Ten wiersz przeczytano 711 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie