Biel ściany

biel ściany przecież
ten spokój
gdy przeszywa swoją ciszą
jedyną bez słów
jeszcze ta gładkość tynku bez załamań
jak odbicie w tafli jeziora
bez twarzy
bez widoku dłoni…
tak nie patrzeć na nie
dano dwie, a nawet jednej nie potrafić…

więc biel ściany trwa nieprzerwanie
bez metafizyczności tafli
jak tafla

lecz gdy cisza już nabrzmiewa
rozdarta spokojnością
pragnienie tak…
by czerwień krwista
z zachodem słońca...

metafizyka...

[ bieli ściany i zachodzowi słońca ]

autor

Nibyktoś

Napisany: 2005-04-05 Dodano: 2005-04-05 22:43:16

Ten wiersz przeczytano 395 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Zimny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie