Bieszczadzkie niebo v

Bieszczadzkie niebo w krwistej poświacie,
zachodem słońca żegna dnia mgnienie,
rozplata wokół pasemka wstążek
otula ziemię boskim płomieniem.

Umyka rudym obłokiem w dali,
czerwoną barwą, granatem nęci,
srebrnym uśmiechem oczy wciąż mami
i miesza wszystko w mojej pamięci.

Biegną po niebie chmury w purpurze,
kipiące słońca złocistym rąbkiem
już nie nadążam dogonić wzrokiem,
ogrom misternie utkanych złoceń.

Gdy noc zapada kolorem sepii,
obłoki giną w gwiezdnej przestrzeni,
zasypia ziemia snem ujarzmiona,
świtem na nowo barwy wymieni.

09.03.2011

autor

czerges

Napisany: 2011-03-09 Dodano: 2011-03-09 13:02:36

Ten wiersz przeczytano 1174 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie