Biologia strachu
Czuje pustkę
łodyga na wietrze spogląda na mnie
równie przerażona jak ja
byleby się nie złamać
nie upaść...
Ale ma się tą tkankę,
cholerne białko....
dusza jeszcze gorsza...
Dla wszystkich któży sądzą , że nie wytrzymaja dłużej takiej sytuacji..
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.