Bohater bez tytułu

Jak i umiłowana kochanka porzuca
Niewidocznego, dla większego kwiatu.
Gdy ten bard upadły pieśni zanuca,
Topiąc swe oczy w samotni jęziorze.

Tak ciebie ściska, a ból jak mieczem
Z zimnego lodu by rozciął serce,
Gdy patrzą gdzie indziej i mówią wierszem.
Lecz nie twym uszom ich słowa szczere.

Tyś dla mnie jak drzewo pośrodku buszu,
Co ginie w gałęziach roślejszych od siebie.
Słyszysz z dal słowa ... nadstawiasz uszu ...
Lecz nie twym uszom ich słowa szczere.

Dla siebieś bohater i gwiazda północy,
Rozświetlasz ty życia biedniejszych od siebie,
Lecz cóż za klątwa twe życie tak toczy?
Nie możesz czy nie chcesz by widzieć ciebie?

Usiądzie na plaży z widokiem na morze,
Z zachodem słońca przymykając oczy.
Non omnis moriar - te słowa zabierze.
Dla siebieś ty bogiem, dla innych za cichy.

autor

Setyr

Napisany: 2006-10-22 Dodano: 2006-10-23 20:29:36

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie