Z przepaską na oczach

Droga srebrzystą nicią znaczona
Wędrowiec nie zgubi jej śladu śród nocy
Ciepło i cicho , śpiewać zaczyna
Natura zrywając spacerek spokojny

Pokaż mi morze !
Głębią , błękitem przeszyte życie
Wzburzone fale , pieniste okrycie
Wyrzuci na piasek bursztynu skarbnicę

Patrz w niebo !
W puchu płynące myśli spokojne
Zderzą się , skłębią , w całość złączone
Wypuszczą strugi deszczu ogromne

Daj wiatr !
Pędzący bez przerwy istotą nazwany
Przez złociste brzegi przez ziemię rozlany
Przyniesie świeżego powietrza tu plony

Zabierz od niego obrazy męczące !
Sen jego koszmar mu stawiasz przed oczy
Niech śpi spokojnie z przepaską za uszy
Zerwie , zostawi , sam niech wybierze

autor

Setyr

Napisany: 2006-12-12 Dodano: 2007-01-01 21:55:43

Ten wiersz przeczytano 684 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie