* (boisz się...)

boisz się
i nie masz dokąd pójść


za oknem płonie słońce
są ludzie, którzy chodzą wokół stosu
i nic im się nie dzieje
ty do nich nie należysz


trawy kładą się płasko pod wiatr
i podnoszą głowy, pełne dojrzałych nasion
ty już nie masz włosów
które byłyby jak kosze wiklinowe
aby wplatać w nie wstążki i nieść owoce
masz za to rzeźnika
który je przycina u nasady


boisz się tak bardzo się boisz
że mięso na talerzu patrzy na ciebie
i warczy
ciepły sos jest śliną
całe to ciało ma apetyt na ciebie
sztućce ociekają pożądaniem


zamknięte w szufladzie noże
nie potrafią być twoje
są swoje


obraz, na którym namalowany jest dom
wśród wzgórz
(prowadzi do niego droga
sięgająca ramy)
jest niezamieszkany


Chrystus na krzyżu jest nieletni
nieporadne Chrystusiątko
a Bóg nad kanapą za stary
nie rozumie tych współczesnych filmów


boisz się, jesteś zupełnie sam
nawet gdy tyle ludzi po drugiej stronie ulicy
zarabia na życie
nawet gdy za ścianą
ktoś zarabia na życie
miłością


-----------------
obraz, na którym namalowany jest dom
czasem na drodze widzę czarną postać
boję się
bo nikt tędy nie wchodził


czasem słyszę hałas
jakby ze środka
boję się, że to może wcale nie być dom


czasem widzę dym
jakby płonął od wewnątrz

https://www.youtube.com/watch?v=InyT9Gyoz_o

autor

Marta Surowiecka

Napisany: 2018-09-07 Dodano: 2018-09-07 00:42:09

Ten wiersz przeczytano 664 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie