* (boisz się...)

Ja mam u Ciebie Marto -prawdziwą ucztę dla duszy.
Moim zdaniem piszesz o bojaźni człowieka chorego na
strasznie złośliwego nowotwora i będącego w czasie
chemoterapii, któremu wypadły już włosy i którego
czeka jeszcze
operacja i dlatego ma uraz do mięsa i szcztućców.
To jest straszna bojaźń i ludzie, co tego nie
przeszli, nawet nie zdaja sobie sprawy
co to znaczy......
Pozdrawiam ciepło i miłego poniedziałku życzę.

mocny wiersz, brak poczucia swojej wartości, ciężkie
życie w takiej rodzinie.

poczułam ten strach

Ja Cię kręcę, to jest niezłe :)

Cześć Marta!!
Treść wiersza mną wstrząsnęła tak bardzo, że nie
omieszkam skomentować jej szerzej!
Wiersz super!!

Peelce ciężko jest zaufać, biorąc pod uwagę -przede
wszystkim - własne zdrowie.
Swoje uczucia głęboko skrywa pod paleniskiem, wokół
którego inni mają zabawę.
A ona dzielnie znosi te podpałki, które tak naprawdę,
jej nie zagrażają.
Jednak inny problem przybrał na wadze, gdy peelka
mimo wysiłku, nie ma już siły, liczy na pomoc - ale
jej nie chce. Podziwiam!
Pozdrawiam serdecznie Marto!

Jak zwykle ciekawie, jak zwykle boleśnie, myślę, że
najbardziej boimy się siebie samych i swoich własnych
"smoków", ale niestety ludzi, którzy uwielbiają
podpalać stosy też jest na świecie wielu i nie są one
przypisane li tylko Średniowieczu, lecz i ludziom z
czasów obecnych.
Serdeczności ślę Marto:)

Wiersz robi wrażenie. Pozdrawiam ciepło :)

Dusza Ci drga, pokrętnymi wersami smutkiem zalatuje,
dziwny jej smak wabi, także mój sprzeciw ukazuje.

Tak mi się marzy by z życia, odrobina radości
zaczęła w Twoich pięknych wierszach gościć.

Pozdrawiam. Miłego, radosnego dnia :)

Cała gama lęków przemawia do czytelnika z tego
wiersza. Wiem, że forma "tyle ludzi" także jest
poprawna, ale wolę "tylu ludzi".
Zastanawiam się, czy z
"ktoś trudni się miłością" nie brzmiałoby lepiej od:
"ktoś zarabia na życie
miłością"
ale może powtórzenie "zarabia" jest celowe.
Miłego dnia:)

Klip mnie poruszył a wiersz mną wstrząsnął,
potrafisz Marto ożywić nawet widelce w szufladzie.
Jakże jestem dumny że Ciebie tu mamy.
Miłego piątku, mądrzejszy będę po drugim czytaniu,
muszę się wgryźć w Twoją duszę.

Czy na obrazie - to jest żółta, zmarznięta sikorka?
Podobna, ale chyba nie. Niektóre domy po prostu trzeba
opuścić i założyć nowe, nie wchodzić do starych,
choćby najlepiej wymarzonych.
Dlaczego wydają się być znowu podobne?

Takie stany nic dobrego nie wróżą...Danuśka z
Krzyżaków też szeptała...boję się...
Pozdrawiam miłego dnia

Jak zawsze robi na mnie ogromne wrażenie. Może i nie
rozumie do końca twoich wierszy ale uwielbiam je
czytać:)
Pozdrawiam
☀

Do wiersza wrócę, jest świetny. Mam swoją
interpretację, ale nie chcę "dać plamy". poczekam, jak
inni go rozumieją. Miłego dnia:-)

Przejmujący wiersz o strachu.