ból egzystencjalny

Zakładam ciemne okulary,
Aby nie było widać tego,
Co blaskiem w mym oku błyszczy,

To nie jest blask księżyca,
To oślepiające światło,
Odbijającego się w mieczu słońca,

Biorę gumę do ust,
Nawet kilka naraz,
Aby zamilknąć na chwilę,

Zatykam sobie usta,
Które chcą krzyczeć,
Bo powody ku temu mają,

Odkładam telefon,
Na najwyższą z półek,
Aby nie zniszczyć wszystkiego,

Muszę odłożyć narzędzie zbrodni,
Ono jak sztylet tnie myśli,
Które krwawią bezlitośnie,

Biorę czerwoną pigułkę,
Dziele na 3 równe części,
Łykam 1/3 w pośpiechu,

Mija kilka nerwowych chwil,
Aż w końcu przychodzi ta jedna,
W której nie czuje już bólu…

autor

abigale

Dodano: 2007-04-17 16:17:48

Ten wiersz przeczytano 468 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie