ból istnienia

Rany krwią na duszy mazane
odechem szkło niewidoczne
palcami wyrazy
pisane
uśmiech wzbroniony
a jednak jest
często mówię, choć nie powinnam
cięcia kolejne
błagają o więcej
strącony kielich zycia
roztrzaskał się o nic
kawałki szkła wbijają się
w chodzące po żarze
bólu istnienia
stóp
słyszę głosy proszące
o łagodną nienawiść
i krzyki i piski drapią
i ściskają w dłoni
ciernie.
nie klękaj na kolana
bo to w strunach
życia zniszczy ci
psychikę.

autor

sillyangel

Dodano: 2007-04-05 18:25:56

Ten wiersz przeczytano 721 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie