ból straconego czasu
Na nic starania wszelkie
pętlą nadziei ściśnięte
Na nic wysiłek żałosny
wyśmiany przez syzyfa
Na nic repertuar pomocny
zakreślony ręką instytucji
Na nic rzucone ziarno
wydziobane przez kruki
Na nic kaganek prawdy
oddechem sprawiedliwości zgaszony
Na nic siła zaangażowania
ściśnięta ramieniem przecieku
autor
suzzi
Dodano: 2009-02-13 20:18:34
Ten wiersz przeczytano 783 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Słowo jest ziarnem nie każde wzejdzie bo dobra mało
ale gdy pięknie jedno zakwitnie inne też Smutek masz w
wierszu ale każde działanie to Człowieka wizerunek
Bardzo dobry mądry wiersz Na tak!
Piękny wiersz owinięty smutku woalem. Przytulam
cieplutko
Dlaczego na nic? A może jest w tym wszystkim jakiś cel
i sens, dla przyszłych pokoleń. Wiersz bardzo
zastanawiający.