ból wspomnień

Tak bardzo bałam się tych dni pełnych odmiennych kolorów niż dotychczas...

W południe użądliło mnie wspomnienie.
Żądło nienawiści wyrywa się od wewnątrz.
W jednej sekundzie
zamarły wszystkie cząstki hormonu szczęścia.
Obudzona gorycz pobudziła drżenie rąk,
a w powietrzu zabrakło powietrza.
Udusiłam się własnymi kłamstwami.
I to niekończące spoglądanie w niebo
oślepiło cała prawdę...
Gdybym chociaż potrafiła wyjąć to żądło..
Gdybym chociaż mogła wymazać wspomnienia..

autor

amelia92

Napisany: 2010-09-15 Dodano: 2010-09-15 18:56:07

Ten wiersz przeczytano 410 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie