bolero

zbierają ze skroni watr niepokoju
upór i wściekłe drżenie serca strun
werbel wypala puls gorączką
trzeba ranić uczucia do ostatniej krwi

dumny rytm roztkliwia we włosach dziką różę
zanurzoną w cienistym flecie ciszy pragnień
dłonie zaprzęgają kastanietami roznamiętnione niebo
szumiącą lawę szałem wezbranych tchnień

stają słońcem w słońce gniewnych żrenic
rozognione struny ramion topią kruchy lód
pasją nienawistnomiłosną rzucone duszne wyzwanie
łzy i śmiech kochanków umierającym świtem
smakują andaluzyjską malagą

tak czuję narastające emocje i rytm "Bolera" Ravela

autor

la.dotta

Dodano: 2007-04-01 13:34:26

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie