***Boże***

Boże!
Dlaczego zostawiłeś mnie na tej ziemi?
Dlaczego nie dałeś mi odejść w otchłań czarną?
Ja mam taką naturę marną,
A przecież są ludzie bardziej wierni.

Boże!
Z jakim Ci to przyszło pożytkiem?
Będziesz zawsze żałował, że tak postąpiłeś,
Żałował, że mnie wtedy nie dobiłeś
I tak jak wszyscy odejdziesz ode mnie z kwitkiem

Boże!
Czemu Ty mi tak ufasz okropnie?
Czemu sądzisz, że jestem Twego zaufania warta?
Moja miłość do Ciebie może stać się jak podeszwa starta.
Przecież wiesz, że mogę oddalić się od Ciebie. Bezpowrotnie.

Boże!
Jak to się stało, że Ty nadal tak wierzysz we mnie?
Moją zbłąkaną duszę do siebie przekonujesz,
Na przekór nawet najgorszego ciągle miłujesz
I ja za to wszystko tak bardzo kocham Ciebie.


Boże!
Dziękuję Ci, że jako jedyny nauczyłeś mnie żyć!
Jestem szczęśliwa wiedząc, że dałeś mi taki dar.
Miłość do Ciebie w mym sercu to gorący żar.
Teraz wiem, że mogę w Ciebie ciągle mocno wierzyć.

Boże!
Miłość do Ciebie jest warta poświęceń.
Dałam Ci tyle powodów do zwątpienia,
Przeżywałam wtedy okres dużego cierpienia.
Ale teraz wiem, że wielbię Ciebie jak nikogo więcej.

Boże!
Wiara do Ciebie ma teraz inną wartość!
Nie zawiodę Cię już! Chociaż spróbuję!
Będę się starać, na miłość Twą zapracuję.
Wszystko złożyło się w jakąś inną całość.

Boże!
Wiem, że teraz wszystko będzie dobrze.
Teraz będę wiarę wytrwale pielęgnować
I postaram się Ciebie w sobie na zawsze zachować.
Jesteś w mojej głowie, myśli, sercu, dosłownie wszędzie!

Dziękuję Ci..

autor

26zakochana26

Napisany: 2008-06-27 Dodano: 2008-07-15 20:30:32

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie