Brak marzeń...
Odczuwam brak spełnienia,
brak marzeń i snów
Czy kiedyś jeszcze uwierzę?
Czy będę kiedyś znów? ..
Nie potrafię żyć normalnie,
smutek to mój brat,
rzadko się uśmiecham,
więc kolegów tracę - fakt....
Smutek zmienił mnie,
Łzy dały swoje też,
nie potrafię cieszyć się,
nie potrafię stłumić łez...
autor
Pozostawiona_sobie
Dodano: 2007-04-09 23:39:51
Ten wiersz przeczytano 600 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.