brak tytułu

moja tragedia.
i wlekę za sobą kaszmirowe Twoje ciało
wkoło ta sama dziko bordowa poświata zaschniętego nieba.
morze tej zielonej trawy wylewa się przez granice mojego wzroku wychodząc gdzieś zupełnie odlegle.
przecież nie będe za nią ganiać.
w sercu czując potworne ukłucia zazdrości.
a to ciało nadal za mną.
jego te ręce nadal w moich.
przechodzę teraz przez ciemne zaśnieżone alejki nie wiedząc skąd wziął się ten śnieg.
perlisto biały a krew jego zaciera na nim ślady.
dziwnie otępiona zaczynam biec nadal wlekąc mętnie to co zrobiłam.
moja tragedia.
słodka tak a przy tym tak gorzka.
widzę ciagle na niebie posród tych okropnie brzydkich gwiazd Twoją twarz.
śmieje się do mnie jednocześnie mnie tam wołając.
nie pójdę do Ciebie. nie przyjdę. nie mogę.
a wraz z tym jak odeszłeś wyswobadzam swoje kajdany bo będe szczęśliwa jak nikt. wolna.
dochodzę do celu teraz cię muszę tu zostawić.
nie. jednak wrzucę do zimnej tej wody niech płynie. niech nauczy się pływać.
całe ręce moje czerwone ale ja już nie czuję na nich nic.
widzę jak odchodzi to ciało ode mnie teraz jestem sama jedyna.
patrzę w niebo gwiazdy pojaśniały odzyskują swe piekno, ale dla mnie zawsze już tylko są ohydne.
spogląda na mnie Twoja twarz po raz kolejny teraz pozbawiona wyrazu, patrzy na mnie z żalem w oczach.
nie wywołasz już we mnie wyrzutów sumienia.
zbyt wiele sobą zepsułam.
rozgrzane łańcuchy wewnętrznie przeplatają moją głowę.
snuje domysły że to tylko dziki ból.

autor

Zoe Jane

Dodano: 2006-02-14 15:20:46

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie