brak tytułu

obłędnie wściekły ogród a w nim same różowe kwiaty.
ten zapach dawno stracił już swoją barwę.
męczące padające na moją twarz promienie słoneczne, które nie dają mi oddychać.
rozcinam cytrynę goryczy.
przeszedł obok nie patrząc lekkim na mnie wzrokiem, nie oddając tchliwego oddechu, rozjuszonego uśmiechu.
lekko posiniałe wargi zagryzane z żalu, dziko czerwone ręce bo nadal jest we mnie ból.
jesteśmy sobie obojętnością.
widocznie tak można rozstać się bezszelestnie, by nie dawać znaku że było się razem.
nakarmię cię połową mojego smutku, a ty nie poczujesz nic, bo nic już nie znaczę.
wymknę się pochyłym nastrojom, które mówią jak fatalnie mam się czuć.
odepchnę stare gruzy od siebie, dość rozpamiętywań.
pamiętam moje usta przy Twoim uchu, jak mówiłam jak bardzo cię kocham.
czuję każdy dotyk twoich lekkich dłoni, wsysam każde małe pocałunki.
tęskniąc za tym jak nigdy, patrząc w niebo i marzyć o wieczorach gdzie ja ty i gwiazdy.
chcąc jak nigdy wrócić w to miejsce, gdzie my.
już nie ma go dawno.
czuła byłam dla Ciebie, jak czułe potrafią być osy dla kwiatów.
słodka byłam dla Ciebie, jak słodki potrafić być miód z herbatą.
dobra byłam dla Ciebie, jak lekki wiatr w upalne dni.
i mówię do zieleni, by mi to oddała.
bym mogła wrócić w to miejsce gdzie my.
już nie ma go dawno.

autor

Zoe Jane

Dodano: 2006-02-16 20:25:12

Ten wiersz przeczytano 412 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie