Bramo

O bramo samotności..
pozwól mi zamknąć Twe wrota,
wcześniej stojąc na progu
porzucić moje pustkowie,
pobiec ku otwartym lądom,
zaryzykować swe życie
by innym je podarować,
niech staną się ludzie
częścią mego istnienia,
chcę być dla nich przyjacielem,
marzę by z uśmiechem
kroczyć z nimi
w ich smutkach i radościach,
pozwól mi odejść,
pozwól mi kochać i być kochaną..

autor

Karpatka

Napisany: 2007-01-13 Dodano: 2007-06-22 17:39:33

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie