Braterstwo Cierpienia

wiersz ten dedykuję wszystkim, piszącym na beju, tym ulubionym, i tym nieznajomym... to o Was, moi drodzy... i o mnie...

wśród obojętnych spojrzeń na twarzach,
gonitwie szczurów i serc z kamienia,
niewiele oczu je zauważa,
istnieje natchnione Bractwo Cierpienia..

tam każdy szczegół bystre widzi oko,
nic nie jest zbyt błahe, by się nim nie zachwycić,
każda sekunda dociera głęboko,
rodząc się w słowie, które trzeba chwycić,

oswoić, jak ptaka, złowionego w locie,
poddac obróbce, jak diament surowy,
w najszczerszym emocji zanurzyć je złocie,
osuszyc westchnieniem - i wiersz już gotowy..

lecz głównym paliwem w Bractwie Cierpienia
jest ból, co język duszy rozplata,
cierpiąc - kochamy, płaczemy z radości
- najcudowniejszy paradoks świata..

......................................

serce poety jest studnią bezdenną,
najlżejszy szmer się w niej wzmaga stukrotnie,
choć twarz poety bywa kamienną,
w sercu nic nie ginie..
nie bezpowrotnie..

autor

ash

Napisany: 2006-07-23 Dodano: 2006-07-23 00:54:35

Ten wiersz przeczytano 666 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie