Brnę przez codzienność z...

Brnę przez codzienności otchłań szarą
Moja dusza, choć młoda-wydaje się być starą
Wszystko utraciło już swoje dawne znaczenie
Z dniem, kiedy w me życie wkradło się cierpienie

Czemu nie cieszy jak dawniej słońca wschód?
Czemu w sercu czuje już tylko chłód?
Jak zaufać mam teraz mężczyźnie innemu
Kiedy oddałam już serce temu jednemu?

Lecz on nim pobawił się i słodkości posmakował
A później, gdy już się znudził
Jak zabawkę potraktował...

Chwilową przystanią na ukojenie jego smutków byłam
Lecz on posilił się i odpłynął na życia fali
A ja dla niego się skończyłam
Znikając we wspomnień dali..

autor

@niołek

Napisany: 2006-02-02 Dodano: 2006-02-02 15:52:44

Ten wiersz przeczytano 380 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie