Broń

Dla tych co kochali...

Gdy stałem za nim, w ręku dzierżąc gana,
Ty roniłaś gorzkie łzy, aby ma głęboka rana,
ugodzona ostrzem zdrady wnet szybko sie zrosła,
zapomniała to co złe, dobro światu niosła.
Rana gorsza niż śmierć, nienawiścią sie sączyła,
nieustannie krwawiąc, w moim sercu tkwiła,
czekała, bym jednym czynem ukoił jej cierpienia,
delikatnie pieszcząc spust, dokonał swego dzieła.
dusza sie wahała, lecz serce zgodnie biło,
"zniszcz go! zabij! To Ci sie nie śniło!",
Życie mknęło przed oczami, "śmierć" drżała w mej dłoni,
nie myślałem wiele, bron dotknęła skroni.
W głowie wieczna wojna, w magazynku kule trzy,
czy ten świat sie zmienił.. czy to dalej My.?
niepokorne serce pyta: zabić czy być zabitym.?


...


Kto miłości poznał smak, nie cofnie sie przed niczym...


Bang.. Bang... Bang...
[*]

i kochają mimo wszystko..

autor

Capricorn

Napisany: 2007-10-24 Dodano: 2007-10-24 23:04:13

Ten wiersz przeczytano 538 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie