Brzmienie ciszy
Wszystkim , którzy chcą i mogą być razem .
Czujesz,jak cisza w nas dojrzewa?
jak nam wtóruje serca drżeniem,
rozkwita głębią złudnych dźwięków,
chórami szeptów,westchnień brzmieniem.
I każdej myśli ilustracją,
by życie wiernie nam objawić,
rozpływa się w zakątki duszy
jak sen,co pragnie zmysły
zbawić.
I uspokoić i utulić
najmniejszy skrawek świadomości
na czas najkrótszy ulotnością,
-na czas wspaniały,-czas miłości.
Cisza rozwarła swoje bramy,
tętniącą frazą promieniuje,
to znów przygasa delikatnie
i jakby w dali gdzieś
faluje.
A potem wraca drżącym tchnieniem,
by trwonić słodkie swoje brzmienie,
dla ukojenia płomiennego
i swym muśnięciem dać wytchnienie.
I piętnem spokojnego wrzenia
raz jeszcze duszę opanować
jak wiatru wiew nieposkromiony,
jak wiew w czułości uroniony…
A w ciszy tej niewysłowionej,
gdy gasną wszystkie niepokoje,
-najczystsze brzmienie własnych uczuć
odnajdujemy obydwoje .
Komentarze (5)
ślicznie:)
Pięknie:)
gdyby jeszcze tę interpunkcję chciało Ci się poprawić
to byłoby super.
Po wyrazie przecinek od razu, potem dopiero
spacja(odstęp). Wszystkie wielokropki moim skromnym
zdaniem do usunięcia oraz te duze litery:(
Czy nie można zrobić z tym porządku, tak jakbys pisał
piórem. Jak należy.
wiersz ma wygląd wtedy, a tak... treśc śliczna, a
literki w bałaganie bidulki.
Czujesz, jak cisza w nas dojrzewa?
Jak nam wtóruje serca drżeniem,
rozkwita głębią złudnych dźwięków,
chórami szeptów, westchnień brzmieniem.
też można powiedzieć
cisza jest wspaniała
od podnóża ziemi się unosi
aż po wyżyny nieba
i w namiętności naszej
w ciszy miłości obopólnej w:):)
kocham ciszę
zawsze kiedy jestem z tobą
wiatr wtedy ciepło otula nas
w spojrzeniu zatapiając
bez słowa
w kosztowaniu ust
namiętnym ciepłym tchnieniem
świeżego powietrza
i tej rozkoszy ukojenia
to na uśmiech nie trzeba o tym śnić
kiedy realność ciszy jest
w naturze i w łonie
wiosenny kwiat co nie jeden
już rozkwitł w:)
W tej ciszy szmer jak dzwonów śpiew
to wzmaga się, to rosą gra,
to płynie w dal, w korony drzew,
jak serca czar nami włada.