Twój portret

Maluję Twój portret barwami miłości–
tymi,co zastygły na wspomnień palecie,
co tęczowym bogactwem obficie się mienią
jak na łące wiosną przecudowne kwiecie...

Na płótnie marzenia lekko rozprowadzam
pędzlem myśli moich–błękit ten uroczy,
którego zapomnieć już nie jestem w stanie,
gdyż on przypomina Twoje śliczne oczy...

Potem delikatnie czerwień umiejscawiam,
by lśniła soczyście jak łan maków kwitnących,
abym mógł zachwycać się jej wielkim urokiem,
bo ona ozdobą jest Twych ust gorących...

Z każdą chwilą wyraźniej Twoją twarz dostrzegam,
jakby wyrastała z mgły opadającej,
niosąc z sobą piękno nie przemijające
i symbol urody czarem swym słynącej...

Coraz bardziej Cię kocham muzo ducha mego,
tylko Ciebie mogę pożądać prawdziwie...
aby radość dzielić między życia troski
a smutek zastąpić ukojeniem tkliwie.

Maluję Twój portret barwami miłości–
tymi,co zastygły na wspomnień palecie,
co tęczowym bogactwem obficie się mienią ,
jak spojrzenia Twoje–najpiękniejsze w świecie...

autor

Allan Keens

Napisany: 1997-07-05 Dodano: 2016-02-28 20:06:58

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie