Brzoza

On
/siekiera i ścięte
włosy na zapałkę/
- o, jak wyschnie będzie świetne
w piecu na podpałkę

Drugi
/świder w jego ręce,
a jak ona wysoki/
- może się pierwej przewiercę
i wycisnę soki

A wdowa
/co nie doczekała/
- na krzyż się zda widocznie
jej lico jest jak Hostia biała
niech spocznie

I gdy już czytała:
"a o suknię moją pociągnęli losy"

przyszła dziewczyna
/jak ona jej włosy/
i tak im dała


że mieli jej dosyć

*

To nie była jej jesień
nie pachniały wrzosy

autor

janusze.k

Napisany: 2012-09-09 Dodano: 2016-04-11 00:10:17

Ten wiersz przeczytano 1537 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie