JESIEŃ WEDŁUG MNIE

Drzewa wysokie kołyszą koronami
współpracując z wiatrem szumią tuż nad nami
Słońce zachodząc różowiutko się pali
widać jak niknie gdzieś w przestworzach oddali.

Noc tuli liście kołderką swej ciemności
Drzewa swym kolorem zapraszają gości
Zerwij bukiet zaczerwienionych paproci
Jesień swym pięknem oczaruje ozłoci

Pył jesienny dokoła wodnisty maczek
rozlewa się w kałuże i niebo płacze.
Lecz to płacz, który niesie ludziom nadzieje
drzewa piją wodę wiatr melodie niesie

My też jesteśmy cząstką naszej natury
Szanujmy ja podziwiajmy nasze góry
Przyroda daje nam siłę i wytchnienie
Daje spokój ciszę radość ukojenie.

Cieszmy się wszystkim, co nas wokół otacza
Nie bój się przyrody, ona nie przytłacza.
Jesteśmy małym łańcuchem tego świata
Niech nas jesień połączy i ubogaca.

autor

sarenka1965

Napisany: 2008-05-26 Dodano: 2008-05-27 00:07:48

Ten wiersz przeczytano 682 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie