Burza - niebo się bije ze sobą

No cóż... pogoda trochę nie tego, Więc wiersz o burzy wymyśliłam kolego :-)

Ciemne chmury na niebie naradę mają,
Chyba zbyt często się ze sobą spierają.
„Lepiej wróćmy do domu prędko,
bo pogoda się robi wstrętna”.

Nie mogą dojść do żadnego ładu,
Działają zupełnie bez składu.
„Uf, jak dobrze, zdążyliśmy,
że zmokniemy już myśleliśmy”.

Biją się, poszły więc pięści w ruch,
Bijąc się zasłaniają cały śnieżny puch.
„Tak ładnie miało na dworze dzisiaj być,
a teraz przez błyskawicami trzeba się skryć”

Nerwy im puściły, rzucają piorunami,
A one przecież są tylko chmurami.
„No, no… nieźle się zapowiada,
miejmy nadzieję, że sadzonek nie pozjada”

Chmury żeńskie zalały się łzami,
Małe, ziemskie dzieci obdzielają snami.
„Dobrze, że mały smacznie śpi,
ze strachu chyba by schował się za drzwi”

Strzelają gdzie popadnie, nie patrzą na nic,
Pozbyły się już wszystkich możliwych granic.
„Co tak ciemno? Prąd wyłączyli?
Zwyczajnej burzy się przestraszyli?”

W końcu powoli, zmęczone
Udają się każda w swoją stronę.
„No dobrze, wreszcie przeszło,
trochę długo w tej ciemności nam zeszło”

Spotkają się jeszcze kiedyś na niebie,
Wymienić kilka zdań, które i tak zostawią dla siebie.
„Tyle szkód wyrządzonych jeszcze chyba nie było,
Niebo naprawdę zażarcie ze sobą się biło”

autor

whatever

Napisany: 2005-07-29 Dodano: 2005-07-29 20:28:33

Ten wiersz przeczytano 713 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie