Butelka,portfel i bransoletka.

Dla tych co byli i są ze mną :)

Zadeklarowałam siebie,choć wcale nie musiałam.
Pocieszyłam swój umysł,choć bywało gorzej.
Otworzyłam nowy wymiar,nowe życie znów mnie wita.
Zauważyłam słońce,chyba dla mnie wstało.

Zimna kropla wody,czyżbym się znudziła?
Ludzie piszą tylko po to,aby się wyżalić.
Czy tak naprawdę jestem dla kogoś ważna?
Czy tylko czekacie,aż wejdę na gg,aby napisać jak bardzo jest wam źle?

Niby optymistka.
Kocham to co kocham.
Reszta się nie liczy.
Krople łzy kapią spod powiem,niezrozumienie.

Wcale nie jestem nieszczęśliwa.
Czuję,że coś we mnie zamiera.
A portfel tylko czeka,aby go otworzyć.
i koraliki tylko czekają,aby je założyć.

A ja wciąż nie wierząc,że jestem tutaj z wami,
Zamykam swoją ciszę,zamykam,bo po co ranić?
Nikt z Was nie jest pewien jak bardzo jestem skryta,
Jak bardzo kocham cisze,jak bardzo się wyciszam...

autor

marzenia182

Napisany: 2008-04-25 Dodano: 2008-05-08 23:50:33

Ten wiersz przeczytano 617 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie