by-cie

marzę więc
żyję
jak komar na wietrze
ulotnie
i jak chwasty w zagonie
uparcie

żyję na słowo
i na nowo
odradzam się z popiołów
zachodu słońca

jestem okrentem
łamiącym horyzont
ujeżdżam grzbiety
spienionych fal
niczym mustangi
prosto ze stepowych pastwisk

Jestem niepohamowanym pędem
daaaaalej...

nie wolno wstrzymywać
wędrownych ptaków
w locie
musimy się poruszać
by nie zastygły nam powieki
i przedsionki serca
by marzyć

to nic
że jestem
tylko
rafandynką

autor

tommek

Napisany: 2004-11-11 Dodano: 2005-12-27 13:34:48

Ten wiersz przeczytano 734 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie