By pisać wiersze ...

Cos Ci napisze jeszcze tu niepublikowanego: Poznaj
mnie dobrze, zanim ocenisz/ Jeszcze się namyśl/
Dotknij/Też/ Ciepłem oddechu lekko za uchem/ Poczuj to
dobrze/ Pocałuj/ Mnie/ Teraz już możesz mnie
podsumować/ Kiedy mnie pragniesz/ Powstaje / Wiersz...
(Dolphin) Noc juz niedlugo...!

I ja mma to samo....Błekit nieba,kwiecista łąka i
najwazniejsza wena twórccza....bo bez jak bez
ręki...,a przed ewszystkim serce i goraca dusza,by
dyktowała nam co pióro ma napisac...pięknie...

.....by pisać wiersze trzeba być kochanym.....albo z
miłości precz wygnanym...

kto jak kto ale Ty romantyczny poeta..umiałeś dostrzec
motyw chwili, zaczarowanej w kamyczku wyznaniem
switania...umiałes sie pochylic, by zagarnąć piasek
cała garścia w dłonie, ktory nie wyciekał, bo byl
nasączony myślą wspomnieniami, a Ty je ożywic
pragnąłeś słowami, czulymi szeptami...podłn do mnie
rozkoszna i promienna chwilo...dziękuje Ci POeto bez
imienia...

Mnie też się wierszyk podoba. Jakże cudownie jest mieć
w sobie cząstkę błękitnego nieba czyż nie? :)

masz w sobie tę cząstke błekitnego nieba o której
piszesz:) dobry wiersz ,pełen poetyckiej słodyczy:)

Pięknie piszesz o pisaniu wierszy "trzeba miec w sobie
łąkę, na której co chwile tęczowych pragnień sycą się
motyle" . Ostatnio bej zamienił sie na taką łąkę z
motylami...

a ja już nie patrzę na jego lico - piszę o tym, gdzie
dzieje się "byle co"