By pokonać samą siebie..

Jak się wtedy czułam? Nie potrafię powiedzieć..
Wchodziłam tam by pokonać samą siebie..
Nie chciałam Twoich braw ani okrzyków..
Chciałam sobie pokazać, że nie żyje w krzyku..
Co mówiłeś.? Tego już nie pamiętam..
Jezus to uleczył, choć jak tańczyć nie pamiętam..
Zabrałeś to, lecz powiedz czemu.?
Fioletowy Anioł wciąż w innych cieniu..
A gdzie krzyż.? Twój wisi odwrotnie..
Nie dotykaj go, raniłeś Jego owce..
Nie rozumiesz.? Zastanów się głębiej..
Kolce róży wbiłeś mi w skronie..
Fiołki w deszczu opadły na dłonie..
Wielki stadion i złączone usta..
Pytasz czy tęsknie.?
Za Tobą wcale.. A te doznania spaliłam na stałe..
A różaniec.? Spaliłeś..
Czy już nie pamiętasz.?
Jak tańczyłeś przy ogniu a ja w głos się śmiałam..
Byłeś dla mnie wszystkim wtedy się nie bałam..
Byłeś moim panem.. Tylko ciebie słuchałam..
Tak mnie opętałeś, Anioł tylko wie co się wtedy działo..
Fioletowy cień z czernią się złączył..
Nie chce tego znowu, nie chce od początku..

autor

AniołBożejOpatrzności.

Dodano: 2012-01-26 15:13:32

Ten wiersz przeczytano 360 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie