Być nie być

Czuję dotyk na swoim ciele.
Nie! To strach dotyka mojej duszy.
Przeraża mnie samotność...moja samotność.
Chcę z kimś porozmawiać.
Wokół mnie jest mnóstwo ludzi,
Nie ma nikogo...
Zostaję sama z byciem samą.
Chce mi się płakać.
Poleci tylko jedna łza.
Nie udało się-
Popłynął cały potok niestrudzonych łez.
Wybieram ucieczkę...
Ostrze dotyka mojej skóry.
Nie zrobię tego...jeszcze nie teraz.
Daję życiu kolejną szansę.
Przestaję płakać, zamykam oczy.
Wyobrażam sobie...
Co będzie jak ucieknę?
Poczują ulgę. Nikt nie będzie się smucił-
Nie ma na to czasu.
Wracają wspomnienia wschodu życia.
Gdzie jest ten beztroski świat?
Nie, to już koniec...
Chcę wbić ostrze w skórę-
Nie mam odwagi...
Żałuję.

autor

kotecek

Dodano: 2005-10-05 14:10:41

Ten wiersz przeczytano 572 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie