Byle blisko mieć do brzegu

Chyba w złe obszary płynę,
bo daleko mi do brzegu.
Zrobię błąd, to pewnie zginę,
muszę wstrzymać tempo biegu.

Rozpędziłem łódź nad miarę,
uwierzyłem w swoją siłę.
Czas ostudzić wreszcie wiarę,
mocny, to ja kiedyś, byłem.

Teraz mięsień mi wiotczeje,
w każdym miejscu i szczególe.
Najzwyczajniej już dziadzieję,
z wrażeń zaś odczuwam bóle.

Zakręciłem w końcu sterem,
łódź do brzegu skierowałem.
Bo po jaką mam cholerę,
ryzykować własnym ciałem.

Chociaż jest troszeczkę marne,
wzoru czystym zaprzeczeniem.
To z sympatią je ogarnę,
tak codzienność własną cenię.

I w przyjazny obszar wpłynę,
byle blisko mieć do brzegu.
Gdzie samotnie nie zaginę...
gdzie powstrzymam tempo biegu...

autor

Grand

Napisany: 2021-05-29 Dodano: 2021-05-31 00:07:28

Ten wiersz przeczytano 736 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie