byle do jutra...byle z uśmiechem

Zakłopotany zamotaniem myśli
przez męty w ciele szklistym
rozmyśla nad wszystkim.

Sen z dniem myli
często ku piwu łeb chyli
taka miłość odwzajemniona której nienawidzi.

Pożegnał się z nudą, lecz tęskni za nią
puste kartki wyschłe pióro
obowiązków nagle tyle
a tak chciał być motylem.

Szukając drogi w świecie
zagubiony we własnym pokoju
rozkłada ręce
byle do jutra...byle z uśmiechem.

autor

obcyy

Napisany: 2008-05-25 Dodano: 2008-05-25 21:09:44

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie