A było to 24 września 2016 ad

Refleksje po Zjeździe Absolwentów we Włocławku

SZKOŁO MOJA RÓWIEŚNICZKO

"Morze nasze morze..."

Na szkolnym apelu
co trzeci dzień - może częściej

nad Wisłą przy Bulwarach
Klasy Robotniczej cztery
(dziś Bulwary marszałka Piłsudskiego)

Wybrzmiewało "...nasze morze"
z każdej piersi wyrywało bardzo
szczerze
z dumą trochę z fałszem
jednak zawsze dzień witano
jak należy

Nie 'poznańskie słowiki'
rosły z nas
do papieru z papierówki
technolodzy i technicy

Stąd i fałsz przestępstwem
nie był ale morze
w wyobraźni nastolatów
brzmiało szumem dzikich fal

"My rwiemy z ziemi czarny węgiel..."

Jak ryk maszyn pod ziemią
tak i tu
w korytarzu na piętrze
niosły fale nad Wisłę
naszą radość anielską

Słowa rwały do czynu
"Ja – ty – on" wszędobylskie
wiosną latem czy zimą
stopy wody pod kilem
wciąż wisiało w powietrzu

Tobie jemu i mnie
życzył każdy każdemu

Jak we śnie przyświecały
dzienne iskry na zgodę
drżały czasem annały
(ktoś wciąż szeptał - banały)

To szedł nowy porządek
I zawitał z przekorą
wszystkim siłom naprzeciw
podmuch świeży znad morza
który czekał stulecia

Szkoła przy nim zadrżała
lecz jej mury – jak widać
(trwalsze od hAmeryki)
dumne stoją do dzisiaj

A w nich nadal wykłady
lekcje przerwy praktyki
i młodzieży wiek złoty

Trwaj więc SZKOŁO KOCHANA
trwaj nam przez wszystkie wieki
i nauczaj pokazuj - którą ścieżką
iść trzeba
by zostać uczciwie WIELKIM

autor

mariat

Napisany: 2016-09-27 Dodano: 2016-09-27 19:53:07

Ten wiersz przeczytano 8317 razy

Oddanych głosów: 56

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Refleksyjny Tematyka Szkoła

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie