Cała z tęsknot i wspomnień

Widzę cię, słyszę, nie mogę dotknąć,
w oczach wciąż tyle ciepła co wtedy
latem, gdy w burzę, całkiem przemokłą
wyłuskiwałeś z białej sukienki

i zapewniając, że już na zawsze,
scałowywałeś niewinność z powiek.
Mówiłeś – miłość to zaufanie
i pewność jutra. A we mnie spokój

rósł jak te drzewa, które w ogrodzie
sadziłeś wiosną (dziś gubią liście),
zimą (pamiętasz?) jedliśmy lody,
przechodnie dziwnie na nas patrzyli.

A teraz, śmiejąc się łobuzersko,
pytasz, jak bardzo jestem stęskniona.
Tak, że już nie chcę ani dnia więcej
przeżyć bez ciebie. Wracaj do domu.

autor

Turkusowa Anna

Napisany: 2016-01-15 Dodano: 2016-10-15 08:53:35

Ten wiersz przeczytano 1558 razy

Oddanych głosów: 48

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie