Cała Ty

promyk....

Samotnosć mym drogowskazem
tys mi wskazała kierunek zycia mego
Nasza bliskość w otchłań bezkresną się zamieniła
Łzy wylane za chwile których nie było
Imaginacja cudowna która daje Ciebie cała
i szybko zabiera
Zawróciłas myśl moja całą bez zastanowienia
Co to jest za uczucie?Rozwikłać zagadki nie mogę
Lecz przyjdzie czas zwycięstwa
i ziarno prawdy w Twym sercu zasieje
Jak nadzieja szybko wyrośnie
i powie co złym uczynkiem było
Czy jednak czas który upływa nie jest murem
dla ognisk myśli naszych?
To wszystko nic nie znaczy
bo oto samotność niewzruszona
w mym sercu zagościła na wieki...
Nadzieja umarła złocisty anioł bezpowrotnie odchodzi
Lecz zostanie wspomnienie, rana głęboka...
Niedokończone myśli słowa i gesty
Na zawsze owiane tajemnicą....

..którego nie było...

autor

kiki88

Napisany: 2007-06-18 Dodano: 2007-12-05 00:18:05

Ten wiersz przeczytano 467 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie